مناجات شعبانیه:
«بسم الله الرحمن الرحیم»
اللَّهÙمَّ صَلّ٠عَلَى Ù…ÙØÙŽÙ…Ù‘ÙŽØ¯Ù ÙˆÙŽ Ø¢Ù„Ù Ù…ÙØÙŽÙ…Ù‘ÙŽØ¯Ù
اى خدا درود ÙØ±Ø³Øª بر Ù…ØÙ…د Ùˆ آلش
ÙˆÙŽ اسْمَعْ Ø¯ÙØ¹ÙŽØ§Ø¦ÙÙŠ Ø¥ÙØ°ÙŽØ§ دَعَوْتÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ اسْمَعْ Ù†ÙØ¯ÙŽØ§Ø¦ÙÙŠ Ø¥ÙØ°ÙŽØ§ نَادَيْتÙÙƒÙŽâ€
Ùˆ چون تو را بخوانم دعاى مرا اجابت ÙØ±Ù…ا Ùˆ هرگاه تو را ندا كنم ندايم بشنو
ÙˆÙŽ أَقْبÙلْ عَلَيَّ Ø¥ÙØ°ÙŽØ§ نَاجَيْتÙÙƒÙŽ Ùَقَدْ هَرَبْت٠إÙلَيْكَ ÙˆÙŽ ÙˆÙŽÙ‚ÙŽÙْت٠بَيْنَ يَدَيْكَ Ù…ÙØ³Ù’تَكÙيناً Ù„ÙŽÙƒÙŽ Ù…ÙØªÙŽØ¶ÙŽØ±Ù‘ÙØ¹Ø§Ù‹ Ø¥Ùلَيْكَâ€
Ùˆ چون با تو مناجات كنم به ØØ§Ù„Ù… توجه ÙØ±Ù…ا كه من بسوى تو گريخته â€Ø§Ù… Ùˆ در ØØ¶ÙˆØ± ØØ¶Ø±ØªØª ايستاده در ØØ§Ù„Ù‰ كه به درگاهت به ØØ§Ù„ پريشانى تضرع Ùˆ زارى مى â€ÙƒÙ†Ù…
رَاجÙياً Ù„Ùمَا لَدَيْكَ ثَوَابÙÙŠ ÙˆÙŽ تَعْلَم٠مَا ÙÙÙŠ Ù†ÙŽÙْسÙÙŠ ÙˆÙŽ ØªÙŽØ®Ù’Ø¨ÙØ±Ù ØÙŽØ§Ø¬ÙŽØªÙÙŠ ÙˆÙŽ تَعْرÙÙ٠ضَمÙيرÙÙŠâ€
Ùˆ به آنچه نزد توست چشم اميد دارم Ùˆ تو از دلم آگاهى Ùˆ ØØ§Ø¬ØªÙ… را مى†دانى Ùˆ ضمير مرا مى†شناسى
ÙˆÙŽ لاَ يَخْÙÙŽÙ‰ عَلَيْكَ أَمْر٠مÙنْقَلَبÙÙŠ ÙˆÙŽ مَثْوَايَâ€
و هيچ امرى از امور دنيا و آخرت من بر تو پنهان نيست
ÙˆÙŽ مَا Ø£ÙØ±Ùيد٠أَنْ Ø£ÙØ¨Ù’Ø¯ÙØ¦ÙŽ Ø¨ÙÙ‡Ù Ù…Ùنْ مَنْطÙÙ‚ÙÙŠ ÙˆÙŽ أَتَÙَوَّهَ بÙÙ‡Ù Ù…Ùنْ Ø·ÙŽÙ„ÙØ¨ÙŽØªÙÙŠ ÙˆÙŽ أَرْجÙÙˆÙ‡Ù Ù„ÙØ¹ÙŽØ§Ù‚ÙØ¨ÙŽØªÙÙŠâ€
Ùˆ آنچه مى†خواهم كه به زبان اظهار كنم Ùˆ از ØÙˆØ§ÙŠØ¬Ù… سخن گويم Ùˆ آنچه براى ØØ³Ù† عاقبتم به تو اميد دارم همه را مى†دانى
ÙˆÙŽ قَدْ جَرَتْ مَقَادÙيرÙÙƒÙŽ عَلَيَّ يَا Ø³ÙŽÙŠÙ‘ÙØ¯ÙÙŠ ÙÙيمَا ÙŠÙŽÙƒÙون٠مÙنّÙÙŠ Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‰ Ø¢Ø®ÙØ±Ù عÙمْرÙÙŠâ€
Ùˆ ØÙƒÙ… تقدير تو بر من اى سيد من در باطن Ùˆ ظاهرم تا آخر عمر جارى Ùˆ Ù†Ø§ÙØ° است
Ù…Ùنْ سَرÙيرَتÙÙŠ ÙˆÙŽ عَلاَنÙيَتÙÙŠ ÙˆÙŽ بÙيَدÙÙƒÙŽ لاَ بÙيَد٠غَيْرÙÙƒÙŽ زÙيَادَتÙÙŠ ÙˆÙŽ نَقْصÙÙŠ ÙˆÙŽ Ù†ÙŽÙْعÙÙŠ ÙˆÙŽ ضَرّÙÙŠâ€
و هر زيادت و نقصان و سود و زيان بر من وارد آمد همه به دست توست نه غير تو
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنْ ØÙŽØ±ÙŽÙ…ْتَنÙÙŠ Ùَمَنْ ذَا الَّذÙÙŠ يَرْزÙÙ‚ÙÙ†ÙÙŠ ÙˆÙŽ Ø¥Ùنْ خَذَلْتَنÙÙŠ Ùَمَنْ ذَا الَّذÙÙŠ ÙŠÙŽÙ†Ù’ØµÙØ±ÙÙ†ÙÙŠâ€
اى خدا اگر تو مرا از رزقت Ù…ØØ±ÙˆÙ… سازى ديگر كه تواند مرا روزى دهد Ùˆ اگر تو مرا خوار گردانى كه مرا يارى تواند كرد
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ أَعÙوذ٠بÙÙƒÙŽ Ù…Ùنْ غَضَبÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ ØÙÙ„Ùول٠سَخَطÙÙƒÙŽâ€
اى خدا به تو پناه مى â€Ø¨Ø±Ù… از غضب تو Ùˆ از ورود خشم Ùˆ سخطت
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنْ ÙƒÙنْت٠غَيْرَ Ù…ÙØ³Ù’تَأْهÙÙ„Ù Ù„ÙØ±ÙŽØÙ’Ù…ÙŽØªÙÙƒÙŽ Ùَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجÙودَ عَلَيَّ بÙÙَضْل٠سَعَتÙÙƒÙŽâ€
اى خدا اگر من لايق رØÙ…تت نيستم تو لايقى كه بر من از ÙØ¶Ù„ Ùˆ كرم بى â€Ù¾Ø§ÙŠØ§Ù†Øª جود Ùˆ بخشش كنى
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ كَأَنّÙÙŠ بÙÙ†ÙŽÙْسÙÙŠ وَاقÙÙَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ ÙˆÙŽ قَدْ أَظَلَّهَا ØÙسْن٠تَوَكّÙÙ„ÙÙŠ عَلَيْكَ ÙÙŽÙ‚Ùلْتَ (ÙÙŽÙَعَلْتَ) مَا أَنْتَ أَهْلÙÙ‡Ù ÙˆÙŽ تَغَمَّدْتَنÙÙŠ Ø¨ÙØ¹ÙŽÙْوÙÙƒÙŽâ€
اى خداى من گويا من اكنون در ØØ¶ÙˆØ± تو ايستاده â€Ø§Ù… Ùˆ ØØ³Ù† توكلم بر تو به سرم سايه لط٠انداخته Ùˆ آنچه از كرم Ùˆ Ø§ØØ³Ø§Ù† تو را شايسته است با من بجا Ø¢ÙˆØ±Ø¯Ù‡â€Ø§Ù‰ عÙÙˆ Ùˆ آمرزشت مرا ÙØ±Ø§ Ú¯Ø±ÙØªÙ‡ است
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنْ عَÙَوْتَ Ùَمَنْ أَوْلَى Ù…Ùنْكَ Ø¨ÙØ°ÙŽÙ„ÙÙƒÙŽâ€
اى خدا اگر تو مرا عÙÙˆ كنى كه از تو سزاوارتر به عÙÙˆ است
ÙˆÙŽ Ø¥Ùنْ كَانَ قَدْ دَنَا أَجَلÙÙŠ ÙˆÙŽ لَمْ ÙŠÙØ¯Ù’Ù†ÙÙ†ÙÙŠ (يَدْنÙ) Ù…Ùنْكَ عَمَلÙÙŠ Ùَقَدْ جَعَلْت٠الْإÙقْرَارَ Ø¨ÙØ§Ù„ذَّنْب٠إÙلَيْكَ وَسÙيلَتÙÙŠâ€
Ùˆ اگر اجلم نزديك شد Ùˆ عمل صالØÙ… مرا به تو نزديك نكرد من هم اقرار به گناهانم را وسيله عÙوت قرار داده â€Ø§Ù…
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ قَدْ Ø¬ÙØ±Ù’ت٠عَلَى Ù†ÙŽÙْسÙÙŠ ÙÙÙŠ النَّظَر٠لَهَا Ùَلَهَا الْوَيْل٠إÙنْ لَمْ تَغْÙÙØ±Ù’ لَهَا
خدايا من در توجهم به Ù†ÙØ³ خود بر خويش ستم كردم پس اى واى بر Ù†ÙØ³ من اگر تو او را نيامرزى
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ لَمْ يَزَلْ Ø¨ÙØ±Ù‘ÙÙƒÙŽ عَلَيَّ أَيَّامَ ØÙŽÙŠÙŽØ§ØªÙÙŠ Ùَلاَ تَقْطَعْ Ø¨ÙØ±Ù‘ÙŽÙƒÙŽ عَنّÙÙŠ ÙÙÙŠ مَمَاتÙÙŠâ€
اى خدا چنانكه لط٠و Ø§ØØ³Ø§Ù†Øª در تمام مدت زندگى شامل ØØ§Ù„Ù… بود پس در مرگ مرا از Ø§ØØ³Ø§Ù†Øª Ù…ØØ±ÙˆÙ… مساز
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ كَيْÙÙŽ آيَس٠مÙنْ ØÙسْن٠نَظَرÙÙƒÙŽ Ù„ÙÙŠ بَعْدَ مَمَاتÙÙŠ ÙˆÙŽ أَنْتَ لَمْ تÙوَلّÙÙ†ÙÙŠ (تÙولÙÙ†ÙÙŠ) Ø¥Ùلاَّ الْجَمÙيلَ ÙÙÙŠ ØÙŽÙŠÙŽØ§ØªÙÙŠâ€
اى خدا چگونه مايوس از Ø§ØØ³Ø§Ù†Øª بعد مردنم شوم Ùˆ ØØ§Ù„ آنكه تو در تمام عمرم با من جز نيكى Ùˆ Ø§ØØ³Ø§Ù† نكردى
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ تَوَلَّ Ù…Ùنْ أَمْرÙÙŠ مَا أَنْتَ أَهْلÙÙ‡Ù ÙˆÙŽ Ø¹ÙØ¯Ù’ عَلَيَّ بÙÙَضْلÙÙƒÙŽ عَلَى Ù…ÙØ°Ù’Ù†ÙØ¨Ù قَدْ غَمَرَه٠جَهْلÙÙ‡Ùâ€
اى خدا با من آن كن كه تو را شايد (نه آنجه مرا بايد) Ùˆ باز هم به ÙØ¶Ù„ Ùˆ كرم بر گنهكارى كه در لجه گناه از جهل Ùˆ نادانى ÙØ±Ùˆ Ø±ÙØªÙ‡ ترØÙ… ÙØ±Ù…ا
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ قَدْ سَتَرْتَ عَلَيَّ ذÙÙ†Ùوباً ÙÙÙŠ الدّÙنْيَا ÙˆÙŽ أَنَا Ø£ÙŽØÙ’وَج٠إÙÙ„ÙŽÙ‰ سَتْرÙهَا عَلَيَّ Ù…Ùنْكَ ÙÙÙŠ Ø§Ù„Ù’Ø£ÙØ®Ù’رَىâ€
اى خدا تو در دار دنيا گناهانم را از تمام خلق پنهان داشتى Ùˆ من در آخرت به ستاريت از دنيا Ù…ØØªØ§Ø¬ØªØ±Ù…
(Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ قَدْ Ø£ÙŽØÙ’سَنْتَ Ø¥Ùلَيَّ) Ø¥ÙØ°Ù’ لَمْ ØªÙØ¸Ù’Ù‡ÙØ±Ù’هَا Ù„ÙØ£ÙŽØÙŽØ¯Ù Ù…Ùنْ Ø¹ÙØ¨ÙŽØ§Ø¯ÙÙƒÙŽ Ø§Ù„ØµÙ‘ÙŽØ§Ù„ÙØÙينَâ€
Ùˆ چون لط٠كردى Ùˆ گناهانم را بر هيچ بنده صالØÙ‰ آشكار نكردى
Ùَلاَ تَÙْضَØÙ’Ù†ÙÙŠ يَوْمَ الْقÙيَامَة٠عَلَى Ø±ÙØ¡Ùوس٠الْأَشْهَادÙ
پس روز قيامت هم مرا Ù…ÙØªØ¶Ø Ùˆ رسوا در ØØ¶ÙˆØ± جميع خلايق مگردان
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ جÙودÙÙƒÙŽ بَسَطَ Ø£ÙŽÙ…ÙŽÙ„ÙÙŠ ÙˆÙŽ عَÙْوÙÙƒÙŽ Ø£ÙŽÙْضَل٠مÙنْ عَمَلÙÙŠâ€
خدايا جود Ùˆ بخششت بساط آرزوى مرا گسترده Ùˆ عÙÙˆ تو بهتر از عمل من است
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ ÙÙŽØ³ÙØ±Ù‘ÙŽÙ†ÙÙŠ بÙÙ„ÙقَائÙÙƒÙŽ يَوْمَ تَقْضÙÙŠ ÙÙيه٠بَيْنَ Ø¹ÙØ¨ÙŽØ§Ø¯ÙÙƒÙŽ Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø§Ø¹Ù’ØªÙØ°ÙŽØ§Ø±ÙÙŠ Ø¥Ùلَيْكَ Ø§Ø¹Ù’ØªÙØ°ÙŽØ§Ø±Ù مَنْ لَمْ يَسْتَغْن٠عَنْ قَبÙÙˆÙ„Ù Ø¹ÙØ°Ù’رÙÙ‡Ùâ€
اى خدا آن روزى كه ميان بندگانت ØÙƒÙ… مى â€ÙƒÙ†Ù‰ آن روز مرا به لقاء خود شاد گردان اى خدا من چون كسى به درگاهت عذر Ù…Ù‰â€Ø®ÙˆØ§Ù‡Ù… كه به قبول عذر سخت Ù…ØØªØ§Ø¬ است
Ùَاقْبَلْ Ø¹ÙØ°Ù’رÙÙŠ يَا أَكْرَمَ مَن٠اعْتَذَرَ Ø¥ÙÙ„ÙŽÙŠÙ’Ù‡Ù Ø§Ù„Ù’Ù…ÙØ³ÙيئÙونَâ€
پس عذرم بپذير اى كريمترين كسى كه گنهكاران از او معذرت مى â€Ø·Ù„بند
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ لاَ ØªÙŽØ±ÙØ¯Ù‘ÙŽ ØÙŽØ§Ø¬ÙŽØªÙÙŠ ÙˆÙŽ لاَ ØªÙØ®ÙŽÙŠÙ‘ÙØ¨Ù’ طَمَعÙÙŠ ÙˆÙŽ لاَ تَقْطَعْ Ù…Ùنْكَ رَجَائÙÙŠ ÙˆÙŽ Ø£ÙŽÙ…ÙŽÙ„ÙÙŠâ€
اى خدا ØØ§Ø¬ØªÙ… را رد مكن Ùˆ دست طمعم را از درگاهت Ù…ØØ±ÙˆÙ… برمگردان Ùˆ اميد Ùˆ آرزويم از لط٠و كرمت منقطع مساز
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ لَوْ أَرَدْتَ هَوَانÙÙŠ لَمْ تَهْدÙÙ†ÙÙŠ ÙˆÙŽ لَوْ أَرَدْتَ ÙَضÙÙŠØÙŽØªÙÙŠ لَمْ ØªÙØ¹ÙŽØ§ÙÙÙ†ÙÙŠâ€
اى خدا اگر تو اراده خوارى من داشتى به هدايت Ùˆ Ø§ØØ³Ø§Ù†Øª Ø³Ø±Ø§ÙØ±Ø§Ø²Ù… نمى â€ÙƒØ±Ø¯Ù‰ Ùˆ اگر مى†خواستى مرا رسوا سازى در دنيا معاÙÙ… نمى â€Ùرمودى
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ مَا أَظÙنّÙÙƒÙŽ ØªÙŽØ±ÙØ¯Ù‘ÙÙ†ÙÙŠ ÙÙÙŠ ØÙŽØ§Ø¬ÙŽØ©Ù قَدْ Ø£ÙŽÙْنَيْت٠عÙÙ…ÙØ±ÙÙŠ ÙÙÙŠ طَلَبÙهَا Ù…Ùنْكَâ€
اى خداى من هرگز به تواين گمان نمى â€Ø¨Ø±Ù… كه ØØ§Ø¬ØªÙ‰ كه به تو دارم Ùˆ عمرم را در طلبش ÙØ§Ù†Ù‰ كردم باز روان سازى
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ ÙÙŽÙ„ÙŽÙƒÙŽ الْØÙŽÙ…ْد٠أَبَداً أَبَداً دَائÙماً سَرْمَداً يَزÙيد٠وَ لاَ يَبÙيد٠كَمَا ØªÙØÙØ¨Ù‘Ù ÙˆÙŽ تَرْضَىâ€
اى خدا ØÙ…د Ùˆ ثنا مختص توست ØÙ…د ابدى Ùˆ دايم سرمدى كه همى Ø¨ÙŠÙØ²Ø§ÙŠØ¯ Ùˆ هرگز Ùنا نپذيرد چنانكه تو دوست بدارى Ùˆ بپسندى
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنْ أَخَذْتَنÙÙŠ Ø¨ÙØ¬ÙرْمÙÙŠ أَخَذْتÙÙƒÙŽ Ø¨ÙØ¹ÙŽÙْوÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ Ø¥Ùنْ أَخَذْتَنÙÙŠ Ø¨ÙØ°ÙÙ†ÙوبÙÙŠ أَخَذْتÙÙƒÙŽ بÙمَغْÙÙØ±ÙŽØªÙÙƒÙŽâ€
اى خدا اگر مرا به جرمم مؤاخذه كنى تو را به عÙوت مؤاخذه مى†كنم Ùˆ اگر مرا به گناهانم بازخواست كنى تو را به Ù…ØºÙØ±ØªØª باز خواست كنم
ÙˆÙŽ Ø¥Ùنْ أَدْخَلْتَنÙÙŠ النَّارَ أَعْلَمْت٠أَهْلَهَا أَنّÙÙŠ Ø£ÙØÙØ¨Ù‘ÙÙƒÙŽâ€
Ùˆ اگر مرا به آتش دوزخ برى اهل آتش را آگاه خواهم كرد كه من تو را دوست مى â€Ø¯Ø§Ø´ØªÙ…
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنْ كَانَ ØµÙŽØºÙØ±ÙŽ ÙÙÙŠ جَنْب٠طَاعَتÙÙƒÙŽ عَمَلÙÙŠ Ùَقَدْ ÙƒÙŽØ¨ÙØ±ÙŽ ÙÙÙŠ جَنْب٠رَجَائÙÙƒÙŽ Ø£ÙŽÙ…ÙŽÙ„ÙÙŠâ€
اى خدا اگر در مقابل طاعتت عملم اندك است در مقابل رجاء و اميد به كرمت آرزويم بسيار است
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ كَيْÙÙŽ Ø£ÙŽÙ†Ù’Ù‚ÙŽÙ„ÙØ¨Ù Ù…Ùنْ عÙنْدÙÙƒÙŽ Ø¨ÙØ§Ù„ْخَيْبَة٠مَØÙ’رÙوماً ÙˆÙŽ قَدْ كَانَ ØÙسْن٠ظَنّÙÙŠ Ø¨ÙØ¬ÙودÙÙƒÙŽ أَنْ ØªÙŽÙ‚Ù’Ù„ÙØ¨ÙŽÙ†ÙÙŠ Ø¨ÙØ§Ù„نَّجَاة٠مَرْØÙوماً
اى خدا چگونه از درگاه Ù„Ø·ÙØª Ù…ØØ±ÙˆÙ… Ùˆ نااميد برگردم در صورتى كه به جود Ùˆ Ø§ØØ³Ø§Ù† تو ØØ³Ù† ظن بسيار داشتم كه به ØØ§Ù„Ù… ترØÙ… كرده Ùˆ عاقبت از اهل نجاتم مى â€Ú¯Ø±Ø¯Ø§Ù†Ù‰
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ ÙˆÙŽ قَدْ Ø£ÙŽÙْنَيْت٠عÙÙ…ÙØ±ÙÙŠ ÙÙÙŠ Ø´ÙØ±Ù‘َة٠السَّهْو٠عَنْكَ ÙˆÙŽ أَبْلَيْت٠شَبَابÙÙŠ ÙÙÙŠ Ø³ÙŽÙƒÙ’Ø±ÙŽØ©Ù Ø§Ù„ØªÙ‘ÙŽØ¨ÙŽØ§Ø¹ÙØ¯Ù Ù…Ùنْكَâ€
اى خدا عمرم را با درد Ùˆ غÙلت از تو ÙØ§Ù†Ù‰ ساختم Ùˆ Ø¨ÙØ±Ø³ÙˆØ¯Ù… جوانيم را در مستى بعد از تو
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ùَلَمْ Ø£ÙŽØ³Ù’ØªÙŽÙŠÙ’Ù‚ÙØ¸Ù’ أَيَّامَ Ø§ØºÙ’ØªÙØ±ÙŽØ§Ø±ÙÙŠ بÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ رÙÙƒÙونÙÙŠ Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‰ سَبÙيل٠سَخَطÙÙƒÙŽâ€
اى خدا پس بيدار نشدم روزگارى را كه مغرور كرمت بودم Ùˆ به راه سخط Ùˆ غضبت مى â€Ø±Ùتم
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ ÙˆÙŽ أَنَا عَبْدÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ ابْن٠عَبْدÙÙƒÙŽ قَائÙÙ…ÙŒ بَيْنَ يَدَيْكَ Ù…ÙØªÙŽÙˆÙŽØ³Ù‘ÙÙ„ÙŒ بÙكَرَمÙÙƒÙŽ Ø¥Ùلَيْكَâ€
اى خدا من بنده تو Ùˆ ÙØ±Ø²Ù†Ø¯ بنده توام كه در پيشگاه ØØ¶ÙˆØ±Øª ايستاده â€Ø§Ù… Ùˆ كرم Ùˆ رØÙ…تت را بسويت وسيله خود قرار داده†ام
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ أَنَا عَبْدٌ أَتَنَصَّل٠إÙلَيْكَ Ù…Ùمَّا ÙƒÙنْت٠أÙوَاجÙÙ‡ÙÙƒÙŽ بÙÙ‡Ù Ù…Ùنْ Ù‚ÙÙ„Ù‘ÙŽØ©Ù Ø§Ø³Ù’ØªÙØÙ’ÙŠÙŽØ§Ø¦ÙÙŠ Ù…Ùنْ نَظَرÙÙƒÙŽâ€
اى خدا منم Ø¨Ù†Ø¯Ù‡â€Ø§Ù‰ كه به عذر خواهى به درگاهت آمده â€Ø§Ù… از اعمال زشتى كه بواسطه قلت ØÙŠØ§ به ØØ¶ÙˆØ±Øª Ùˆ در نظرت بجا آورده â€Ø§Ù…
ÙˆÙŽ Ø£ÙŽØ·Ù’Ù„ÙØ¨Ù الْعَÙْوَ Ù…Ùنْكَ Ø¥ÙØ°Ù الْعَÙْو٠نَعْتٌ Ù„ÙكَرَمÙÙƒÙŽâ€
Ùˆ از تو عÙÙˆ Ùˆ بخشش مى â€Ø·Ù„بم كه عÙÙˆ وص٠كرم توست
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ لَمْ ÙŠÙŽÙƒÙنْ Ù„ÙÙŠ ØÙŽÙˆÙ’Ù„ÙŒ ÙَأَنْتَقÙÙ„ÙŽ بÙه٠عَنْ مَعْصÙيَتÙÙƒÙŽ Ø¥Ùلاَّ ÙÙÙŠ وَقْت٠أَيْقَظْتَنÙÙŠ Ù„ÙÙ…ÙŽØÙŽØ¨Ù‘َتÙÙƒÙŽâ€
اى خدا من قدرتى كه از معصيت باز گردم ندارم مگر آنكه تو به عشق Ùˆ Ù…ØØ¨Øª مرا بيدار گردانى
ÙˆÙŽ كَمَا أَرَدْتَ أَنْ Ø£ÙŽÙƒÙونَ ÙƒÙنْت٠ÙَشَكَرْتÙÙƒÙŽ Ø¨ÙØ¥ÙدْخَالÙÙŠ ÙÙÙŠ كَرَمÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ Ù„ÙØªÙŽØ·Ù’Ù‡Ùير٠قَلْبÙÙŠ Ù…Ùنْ أَوْسَاخ٠الْغَÙْلَة٠عَنْكَâ€
يا آنكه چنانكه تو مى†خواهى باشم Ùˆ شكر تو گويم چون مرا به كرمت داخل كردى Ùˆ قلبم را از پليديهاى غÙلت پاك Ùˆ پاكيزه گردانيدى
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø§Ù†Ù’Ø¸ÙØ±Ù’ Ø¥Ùلَيَّ نَظَرَ مَنْ نَادَيْتَه٠Ùَأَجَابَكَ ÙˆÙŽ اسْتَعْمَلْتَه٠بÙمَعÙونَتÙÙƒÙŽ Ùَأَطَاعَكَâ€
اى خدا از لط٠به ØØ§Ù„ من چنان بنگر كه†به كسى كه او را خواندى Ùˆ اجابت كرد Ùˆ به كار طاعت واداشتى Ùˆ اطاعتت نمود مى â€Ù†Ú¯Ø±Ù‰
يَا قَرÙيباً لاَ ÙŠÙŽØ¨Ù’Ø¹ÙØ¯Ù Ø¹ÙŽÙ†Ù Ø§Ù„Ù’Ù…ÙØºÙ’تَرّ٠بÙÙ‡Ù ÙˆÙŽ يَا جَوَاداً لاَ يَبْخَل٠عَمَّنْ رَجَا ثَوَابَهÙâ€
اى نزديكى كه هرگز دور از آنكه ÙØ±ÙŠÙته توست نمى†شوى Ùˆ اى با جود Ùˆ كرمى كه هرگز بخل بر آنكه اميد Ø§ØØ³Ø§Ù†Øª دارد نمى†كنى
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ هَبْ Ù„ÙÙŠ قَلْباً ÙŠÙØ¯Ù’Ù†Ùيه٠مÙنْكَ شَوْقÙÙ‡Ù ÙˆÙŽ Ù„ÙØ³ÙŽØ§Ù†Ø§Ù‹ ÙŠÙØ±Ù’Ùَع٠إÙلَيْكَ ØµÙØ¯Ù’Ù‚ÙÙ‡Ù ÙˆÙŽ نَظَراً ÙŠÙÙ‚ÙŽØ±Ù‘ÙØ¨ÙÙ‡Ù Ù…Ùنْكَ ØÙŽÙ‚Ù‘ÙÙ‡Ùâ€
اى خدا به من دلى عطا كن كه مشتاق مقام قرب تو باشد Ùˆ زبانى كه سخن صدقش بسوى تو بالا رود Ùˆ نظر ØÙ‚يقتى كه تقرب تو جويد
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنَّ مَنْ تَعَرَّÙÙŽ بÙÙƒÙŽ غَيْر٠مَجْهÙول٠وَ مَنْ لاَذَ بÙÙƒÙŽ غَيْر٠مَخْذÙول٠وَ مَنْ أَقْبَلْتَ عَلَيْه٠غَيْر٠مَمْلÙوك٠(مَمْلÙولÙ)
اى خدا آنكه به تو معرو٠شد هرگز مجهول و بى†نام نشود و هر كه به تو پناه آورد هرگز خوار نگردد و هر كه تو به او توجه كنى بنده ديگرى نشود
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنَّ مَن٠انْتَهَجَ بÙÙƒÙŽ Ù„ÙŽÙ…ÙØ³Ù’تَنÙيرٌ ÙˆÙŽ Ø¥Ùنَّ مَن٠اعْتَصَمَ بÙÙƒÙŽ Ù„ÙŽÙ…ÙØ³Ù’تَجÙيرٌ ÙˆÙŽ قَدْ Ù„ÙØ°Ù’ت٠بÙÙƒÙŽ يَا Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠâ€
اى خدا هر كه به تو راه ÙŠØ§ÙØª روشن شد Ùˆ هر كه به تو پناه برد پناه ÙŠØ§ÙØª Ùˆ من به درگاه تو پناه آورده†ام پس تو اى خدا
Ùَلاَ ØªÙØ®ÙŽÙŠÙ‘ÙØ¨Ù’ ظَنّÙÙŠ Ù…Ùنْ رَØÙ’مَتÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ لاَ تَØÙ’Ø¬ÙØ¨Ù’Ù†ÙÙŠ عَنْ رَأْÙَتÙÙƒÙŽâ€
ØØ³Ù† ظن مرا به رØÙ…تت نوميد مساز Ùˆ از ÙØ±ÙˆØº Ø±Ø£ÙØª Ùˆ عنايتت مرا Ù…ØØ¬ÙˆØ¨ مگردان
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø£ÙŽÙ‚ÙمْنÙÙŠ ÙÙÙŠ أَهْل٠وَلاَيَتÙÙƒÙŽ Ù…Ùقَامَ مَنْ رَجَا الزّÙيَادَةَ Ù…Ùنْ Ù…ÙŽØÙŽØ¨Ù‘َتÙÙƒÙŽâ€
اى خدا مرا در ميان اولياء خود مقام آنكس را بخش كه به اميد زياد شدن Ù…ØØ¨Øª توست
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ ÙˆÙŽ أَلْهÙمْنÙÙŠ وَلَهاً Ø¨ÙØ°ÙكْرÙÙƒÙŽ Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‰ ذÙكْرÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ Ù‡ÙمَّتÙÙŠ ÙÙÙŠ رَوْØÙ نَجَاØÙ أَسْمَائÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ Ù…ÙŽØÙŽÙ„Ù‘Ù Ù‚ÙØ¯Ù’سÙÙƒÙŽâ€
اى خدا Ùˆ مرا واله Ùˆ ØÙŠØ±Ø§Ù† ياد خود براى ياد خود گردان Ùˆ همتم را بر نشاط Ùˆ Ùيروزى در اسماء خود Ùˆ مقام قدس خويش موقو٠ساز
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ بÙÙƒÙŽ عَلَيْكَ Ø¥Ùلاَّ أَلْØÙŽÙ‚ْتَنÙÙŠ بÙÙ…ÙŽØÙŽÙ„ّ٠أَهْل٠طَاعَتÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ الْمَثْوَى Ø§Ù„ØµÙ‘ÙŽØ§Ù„ÙØÙ Ù…Ùنْ مَرْضَاتÙÙƒÙŽâ€
اى خدا به ذات پاكت Ùˆ به ØÙ‚Ù‰ كه تو را بر خلق است قسم كه مرا به اهل طاعتت ملØÙ‚ ساز Ùˆ منزل شايسته از مقام رضا Ùˆ خوشنوديت عطا ÙØ±Ù…ا
ÙÙŽØ¥ÙنّÙÙŠ لاَ Ø£ÙŽÙ‚Ù’Ø¯ÙØ±Ù Ù„ÙÙ†ÙŽÙْسÙÙŠ دَÙْعاً ÙˆÙŽ لاَ أَمْلÙك٠لَهَا Ù†ÙŽÙْعاً
كه من قادر نيستم Ø¯ÙØ¹ شرى از خود يا جلب Ù†ÙØ¹Ù‰ براى خود كنم
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ أَنَا عَبْدÙÙƒÙŽ الضَّعÙÙŠÙÙ Ø§Ù„Ù’Ù…ÙØ°Ù’Ù†ÙØ¨Ù ÙˆÙŽ مَمْلÙوكÙÙƒÙŽ الْمÙÙ†Ùيب٠(الْمَعÙيبÙ) Ùَلاَ تَجْعَلْنÙÙŠ Ù…Ùمَّنْ صَرَÙْتَ عَنْه٠وَجْهَكَ ÙˆÙŽ ØÙŽØ¬ÙŽØ¨ÙŽÙ‡Ù سَهْوÙه٠عَنْ عَÙْوÙÙƒÙŽâ€
اى خدا من بنده ضعي٠گنهكار Ùˆ مملوك تايب پر عيب Ùˆ نقص توام پس مرا از آنان كه روى از آنها مى â€Ú¯Ø±Ø¯Ø§Ù†Ù‰ Ùˆ به غÙلت از عÙوت Ù…ØØ¬ÙˆØ¨ شدند قرار مده
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ هَبْ Ù„ÙÙŠ كَمَالَ الاÙÙ†Ù’Ù‚ÙØ·ÙŽØ§Ø¹Ù Ø¥Ùلَيْكَ ÙˆÙŽ Ø£ÙŽÙ†ÙØ±Ù’ أَبْصَارَ Ù‚ÙÙ„ÙوبÙنَا Ø¨ÙØ¶Ùيَاء٠نَظَرÙهَا Ø¥Ùلَيْكَâ€
اى خدا مرا انقطاع كامل بسوى خود عطا ÙØ±Ù…ا Ùˆ روشن ساز ديده†هاى دل ما را به نورى كه به آن نور تو را مشاهده كند
ØÙŽØªÙ‘ÙŽÙ‰ تَخْرÙÙ‚ÙŽ أَبْصَار٠الْقÙÙ„Ùوب٠ØÙØ¬ÙØ¨ÙŽ Ø§Ù„Ù†Ù‘Ùور٠ÙَتَصÙÙ„ÙŽ Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‰ مَعْدÙن٠الْعَظَمَة٠وَ تَصÙيرَ أَرْوَاØÙنَا Ù…ÙØ¹ÙŽÙ„َّقَةً Ø¨ÙØ¹ÙØ²Ù‘Ù Ù‚ÙØ¯Ù’سÙÙƒÙŽâ€
تا آنكه ديده بصيرت ما ØØ¬Ø§Ø¨Ù‡Ø§Ù‰ نور را بر دردو به نور عظمت واصل گردد Ùˆ جانهاى ما به مقام قدس عزتت در پيوندد
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ ÙˆÙŽ اجْعَلْنÙÙŠ Ù…Ùمَّنْ نَادَيْتَه٠Ùَأَجَابَكَ ÙˆÙŽ لاَØÙŽØ¸Ù’تَه٠ÙَصَعÙÙ‚ÙŽ Ù„ÙØ¬ÙŽÙ„اَلÙÙƒÙŽ ÙÙŽÙ†ÙŽØ§Ø¬ÙŽÙŠÙ’ØªÙŽÙ‡Ù Ø³ÙØ±Ù‘اً ÙˆÙŽ عَمÙÙ„ÙŽ Ù„ÙŽÙƒÙŽ جَهْراً
اى خدا مرا از آنان قرار ده كه چون او را ندا كنى تو را اجابت مى â€ÙƒÙ†Ø¯ Ùˆ چون به او متوجه شوى از تجلى جلال Ùˆ عظمتت مدهوش مى†گردد پس تو با او در باطن راز مى†گويى Ùˆ او به عيان به كار تو مشغول است
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ لَمْ Ø£ÙØ³ÙŽÙ„Ù‘ÙØ·Ù’ عَلَى ØÙسْن٠ظَنّÙÙŠ Ù‚ÙÙ†Ùوطَ الْإÙيَاس٠وَ لاَ انْقَطَعَ رَجَائÙÙŠ Ù…Ùنْ جَمÙيل٠كَرَمÙÙƒÙŽâ€
اى خدا بر ØØ³Ù† ظنم به تو يأس Ùˆ نااميدى مسلط مساز Ùˆ دست اميدم از دامن كرم نيكويت جدا مگردان
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنْ كَانَت٠الْخَطَايَا قَدْ أَسْقَطَتْنÙÙŠ لَدَيْكَ ÙَاصْÙÙŽØÙ’ عَنّÙÙŠ Ø¨ÙØÙØ³Ù’ن٠تَوَكّÙÙ„ÙÙŠ عَلَيْكَâ€
اى خدا اگر خطاهايم مرا نزد تو پس Ùˆ خوار گردانيده هم بواسطه ØØ³Ù† اعتمادم به تو از من عÙÙˆ كن
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنْ ØÙŽØ·Ù‘َتْنÙÙŠ الذّÙÙ†Ùوب٠مÙنْ مَكَارÙÙ…Ù Ù„ÙØ·Ù’ÙÙÙƒÙŽ Ùَقَدْ نَبَّهَنÙÙŠ الْيَقÙين٠إÙÙ„ÙŽÙ‰ كَرَم٠عَطْÙÙÙƒÙŽâ€
اى خدا اگر گناهانم مرا از لط٠و كرامتهايت دور كرده مقام يقينم مرا به كرم Ùˆ Ø¹Ø·ÙˆÙØªØª تذكر مى â€Ø¯Ù‡Ø¯
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنْ أَنَامَتْنÙÙŠ الْغَÙÙ’Ù„ÙŽØ©Ù Ø¹ÙŽÙ†Ù Ø§Ù„Ø§ÙØ³Ù’ØªÙØ¹Ù’دَاد٠لÙÙ„ÙقَائÙÙƒÙŽ Ùَقَدْ نَبَّهَتْنÙÙŠ الْمَعْرÙÙَة٠بÙكَرَم٠آلاَئÙÙƒÙŽâ€
Ùˆ اگر غÙلت مرا از مهياى لقاى تو شدن به خواب غرور اÙكند Ù…Ø¹Ø±ÙØªÙ… به نعمتهاى بزرگوارت بيدار مى†گرداند
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ Ø¥Ùنْ دَعَانÙÙŠ Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‰ النَّار٠عَظÙيم٠عÙقَابÙÙƒÙŽ Ùَقَدْ دَعَانÙÙŠ Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‰ الْجَنَّة٠جَزÙيل٠ثَوَابÙÙƒÙŽâ€
اى خدا اگر عقاب و انتقام تو مرا به آتش دوزخ خواند ثواب و عنايتت مرا بسوى بهشت ابد دعوت كرد
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ ÙÙŽÙ„ÙŽÙƒÙŽ أَسْأَل٠وَ Ø¥Ùلَيْكَ أَبْتَهÙÙ„Ù ÙˆÙŽ أَرْغَب٠وَ أَسْأَلÙÙƒÙŽ أَنْ ØªÙØµÙŽÙ„Ù‘ÙÙŠÙŽ عَلَى Ù…ÙØÙŽÙ…Ù‘ÙŽØ¯Ù ÙˆÙŽ Ø¢Ù„Ù Ù…ÙØÙŽÙ…Ù‘ÙŽØ¯Ù
اى خدا پس من هر Ú†Ù‡ بخواهم از تو درخواست مى â€ÙƒÙ†Ù… Ùˆ به درگاه كرمت با ناله Ùˆ زارى Ùˆ شوق Ùˆ رغبت مى†نالم Ùˆ از تو مى â€Ø·Ù„بم كه درود ÙØ±Ø³ØªÙ‰ بر Ù…ØÙ…د (ص) Ùˆ آل Ù…ØÙ…د
ÙˆÙŽ أَنْ تَجْعَلَنÙÙŠ Ù…Ùمَّنْ ÙŠÙØ¯Ùيم٠ذÙكْرَكَ ÙˆÙŽ لاَ ÙŠÙŽÙ†Ù’Ù‚ÙØ¶Ù عَهْدَكَ ÙˆÙŽ لاَ يَغْÙÙل٠عَنْ Ø´ÙكْرÙÙƒÙŽ ÙˆÙŽ لاَ يَسْتَخÙÙÙ‘Ù Ø¨ÙØ£ÙŽÙ…ْرÙÙƒÙŽâ€
Ùˆ مرا از آنان قرار دهى كه دايم به ياد تواند Ùˆ هرگز عهد تو نشكنند Ùˆ شكر Ùˆ سپاست را Ù„ØØ¸Ù‡â€Ø§Ù‰ ÙØ±Ø§Ù…وش نكنند Ùˆ امرت را سبك نشمرند
Ø¥ÙÙ„ÙŽÙ‡ÙÙŠ ÙˆÙŽ أَلْØÙقْنÙÙŠ بÙÙ†ÙÙˆØ±Ù Ø¹ÙØ²Ù‘ÙÙƒÙŽ الْأَبْهَج٠ÙÙŽØ£ÙŽÙƒÙونَ Ù„ÙŽÙƒÙŽ عَارÙÙØ§Ù‹ ÙˆÙŽ عَنْ سÙوَاكَ Ù…ÙنْØÙŽØ±ÙÙØ§Ù‹ ÙˆÙŽ Ù…Ùنْكَ خَائÙÙØ§Ù‹ Ù…ÙØ±ÙŽØ§Ù‚ÙØ¨Ø§Ù‹
اى خدا Ùˆ مرا به نور مقام عزتت كه بهجت Ùˆ نشاطش از هر لذت بالاتر است در پيوند تا آنكه شناساى تو باشم Ùˆ از غير تو رو بگردانم Ùˆ از تو ترسان Ùˆ مراقب ÙØ±Ù…ان باشم
يَا ذَا الْجَلاَل٠وَ الْإÙكْرَام٠وَ صَلَّى اللَّه٠عَلَى Ù…ÙØÙŽÙ…Ù‘ÙŽØ¯Ù Ø±ÙŽØ³ÙولÙÙ‡Ù ÙˆÙŽ آلÙÙ‡Ù Ø§Ù„Ø·Ù‘ÙŽØ§Ù‡ÙØ±Ùينَ ÙˆÙŽ سَلَّمَ تَسْلÙيماً ÙƒÙŽØ«Ùيراً
اى خداى ØµØ§ØØ¨ جلال Ùˆ بزرگوارى Ùˆ درود خدا بر رسولش Ù…ØÙ…د (ص) Ùˆ بر اهل بيت پاكش Ùˆ سلام Ùˆ تØÙŠØª بسيار باد.